یکی بخـیـل می‌شود یکی جـواد می‌شود           یکی مُـریـد می‌شود، یکی مُـراد می‌شود

یکـی امیـر می‌شود بـرای سلطـنت ولی           یکی تـمام عـمر عـبـد خـانه زاد می‌شود

از آن دری بیا که سائلت نشسته پشت آن           بدون تو که کار و بار من کساد می‌شود

فقیر شد کسی که روز و شب گدایی‌ات نکرد           کنار توست رزق و روزی‌ام زیاد می‌شود

به اعـتقـاد بنده تا که هست حـرز نام تو           دگر کجا کسی دخیل "وان یکاد" می‌شود

طلایه دار رحمت کثیر و مهربانی است           کسی که از طفـولیت رضانـژاد می‌شود

ز برکـت نگـاه ویـژۀ تو است اگر کسی           کمیت و دعبل و فرزدق و فؤاد می‌شود

به گریه گفتمت که می‌شود حرم عطا کنی؟           نـگـاه ذرّه پـرورت جـواب داد، می‌شـود

حسین می‌شوی و حجره‌ات دوباره شاهد           نزول کاف و ها و یا و عین و صاد می‌شود

گریز می‌زنم به کربلا ولی چه سرّی است           مـیـان روضۀ تو از هـلال یـاد می‌شـود

بسنده می‌کنم و بیش از این جلو نمیروم           که حال مادرت ز فرط گریه حاد می‌شود